07.07.2022 Tessa en Max
Voor deze bruiloft stak ik de Brabantse grenzen over richting de prachtige binnenstad van Dordrecht. Voor mij weer eens wat anders en ik vroeg me in de auto richting het kennismakingsgesprek dan ook af of ik mezelf aan moest passen in mijn overkomen. Onzin natuurlijk, maar ik kon het niet onderdrukken.
Ik besloot om gewoon mijn Brabantse zelf te zijn en merkte bij binnenkomst al dat de gedachte die ik even had inderdaad nonsens was. Een gezellig, open stel dat precies wist hoe zij hun grote dag wilde gaan vieren. Er was al best veel duidelijk en de bruiloft zou plaats gaan vinden op meerdere plekken. Te weten, Dordrecht en Rotterdam. Voor de beelden bij de bruidegom was helaas geen logistieke mogelijkheid, dat zouden we op gaan lossen met eigen beelden. Iets dat ik vaker voorstel als ik geen second shooter beschikbaar heb, de beelden kan ik vaak gewoon gebruiken in de grote film voor het bruidspaar zelf.
Het bruidspaar zou aankomen met een boot bij de hoofdlocatie waar de ceremonie, eten en het feest zou plaatsvinden. Ik zag in mijn hoofd al een prachtig plaatje ontstaan. Het feit dat ik buiten de Brabantse straal vanuit mijn thuislocatie niet heel veel locaties al ken maakte het wel extra spannend. De first look in het centrum van Dordrecht was even wennen, geen natuur maar wel veel gebouwen, maar dat maakte het ook wel weer extra uitdagend. Samen bekenen we de foto’s van de locatie Lommerijk in Rotterdam en ik werd erg enthousiast van de vele mogelijkheden die ik zag voor prachtige beelden. Ik keek dan ook uit naar 7 juli.
Onderweg naar Rotterdam op de bewuste dag, kwam het met bakken uit de lucht. Bakken met regen wel te verstaan. Maar goed, ik pretendeer altijd zo puur mogelijk deze dag vast te leggen, en regen hoort daar (helaas) soms ook bij. Gelukkig was het bruidspaar net zo relaxed als dat ik bij het gesprek al had gemerkt en vonden ook zij dat dit er gewoon bij hoort.
Aangekomen in Dordrecht ontmoette ik de fotograaf, die toevallig ook uit Brabant kwam. Hoe toevallig en hoe gezellig. Een aantal dwarsverbanden werden ontdekt ik kreeg extra veel zin in de dag. Vanuit het appartement van het bruidspaar vertrokken we naar de binnenstad voor de first look en de fotoshoot. Alsof het weer zo moest zijn brak de zon door op het moment dat we klaar stonden voor de first look. Bij de fotoshoot hadden we wat minder geluk, al brak ook daar af en toe het zonnetje door. Waardoor zowel ik als de fotograaf eigenlijk van alles wat konden schieten. Grijze lucht, blauwe lucht, regen en wind. Het was er allemaal. Het gaf eigenlijk wel wat extra’s aan de ochtend.
Na een lunch bij het ouderlijk huis, vertrokken we richting de hoofdlocatie. Aan een grote weg inclusief Tram/Metro of wat het dan ook is, lag een verborgen pareltje. Zodra je de slagboom doorreed leek het ineens een oase van rust. Wandelpaden, water, groen, fonteinen, eendjes. Afijn, you get the picture.
De ceremonie, geleid door de moeder van de bruid, was persoonlijk en niet al te lang waardoor het veel tijd was om nog mooie beelden te schieten bij het water met de hele groep. Het zonnetje liet zicht steeds meer zien en gaf een prachtige achtergrond voor de snelle beelden met de auto. Ik besloot daar ter plekke dat ik (ook gezien de deels in het water gevallen ochtend) om te blijven tot het einde ook al was ik maar geboekt tot 21:30. Het slot van het feest zou om 23:30 zijn en het bruidspaar zou worden uitgelaten door een haag van sterretjes. Dat zou een mooi einde van mijn film kunnen zijn.
Het feest was gezellig, er werd (steeds meer) gedanst (zo gaat het eigenlijk altijd wel). Door op de juiste momenten op de vloer te staan heb ik uiteindelijk van bijna iedereen wel een dansend beeld kunnen maken. De haag van sterretjes maakt het geheel af en tevreden stapte ik in de auto terug naar Brabant. Dat ik nog een uurtje moest rijden gaf mij mooi de tijd om in mijn hoofd al te beginnen met de film. Dit gaat vaak zo, maar meestal ben ik dan al thuis, nu kon dat mooi onderweg.
