TROUWFILM ROBIN EN KIMBERLEY
Bij de aanvraag in November 2022 werd ik nog netjes aangesproken met ‘u’. Door mijn antwoorden werd dat gelukkig al snel ‘je’. Ook bij het kennismakingsgesprek voelde het meteen vertrouwd vanuit mijn kant. Gelukkig was dat andersom ook zo. In zo’n gesprek vraag ik ook altijd wie de fotograaf is, dat was voor mij een bekende (Kim Rokx) en dat maakte deze bruiloft natuurlijk extra leuk.
Een jong stel, heerlijk relaxed. Precies zoals ik het eigenlijk altijd wel heb, dat past bij me. Informeel, onderdeel van de dag. Je voelt je gast. En op die manier ben je haast onzichtbaar. Ik merkte dat er bij de bruid een zeer goed idee was van hoe zo’n film er uiteindelijk uit gaat zien. De bruidegom vertrouwde hierin volledig op zijn aanstaande, maar achteraf vertelde hij me dat hij niet wist wat hij moest verwachten, maar dat hij het echt geweldig vond om de dag zo terug te zien. Heerlijk vind ik dat.
Oorspronkelijk was dit mijn eerste bruiloft van dit seizoen, maar omdat er een verschuiving plaats vond werd dit mijn tweede. Met een bruiloft op zak vertrok ik op 15 april voor de korte rit naar Son. Alles zou plaats vinden in dat mooie dorp en dat zijn altijd heerlijk relaxte dagen. Doordat ook de planning nog eens lekker ‘los’ was, beloofde dit een hele mooie dag te gaan worden. Niet in de laatste plaats door het geweldige weer.
Nadat ik zowel bij de bruid als bij de bruidegom de plaatjes had geschoten van de voorbereidingen, waarbij ik nog een klein ongelukje met mij Drone had, vertrokken we naar het ouderlijk huis van de bruid waar de jurk werd aangetrokken en tevens de first look zou plaats vinden.
Een mooi prieel maakte het moment bij de deur nèt even wat mooier zodat ik dit prachtig vast kon leggen uit twee hoeken. De zenuwen waren bij het bruidspaar goed zichtbaar, maar zenuwen zijn emoties en daar ben ik altijd heel blij mee.
We maakte op twee plekken foto’s waarbij er weer een lekkere samenwerking was tussen fotograaf en videograaf. Doordat wij zo ontspannen konden werken straalde ook het bruidspaar dit uit en leverde het schitterende plaatjes op. De hondjes van het bruidspaar waren inmiddels wel zo’n beetje klaar, gelukkig konden we daar nog wat beelden mee maken voordat zij weer vertrokken en we met het bruidspaar naar de tweede foto locatie gingen. Bij het kasteel in Sint Oederode schoten we nog wat mooie beelden en was het tijd voor een snelle lunch. Voor ons dan, want wij wilde graag zo goed als direct naar de locatie voor de rest van de dag.
La Sonnerie was het toneel voor de ceremonie, diner en feest. Daar aangekomen had ik lekker veel tijd om elk hoekje en detail te bekijken alvorens de eerste gasten aan kwamen. Hierdoor waren de camera-opstellingen perfect en kon ik ontspannen de ceremonie in.
Na de korte ceremonie (het hoefde ook niet zo lang van het bruidspaar (en dit had de babs goed begrepen) volgde de fotoshoot met de gasten, het taart-moment en de borrel. Ik schiet daar altijd als een malle, maar in de film is dit zeer goed te gebruiken als materiaal tussendoor. Het bruidspaar probeert altijd overal en nergens te zijn, maar mist toch veel. Door dit vast te leggen maakt het de film altijd écht een herbeleving van de dag.
Tijdens het diner had ik even tijd om mijn benen rust te geven en werd me weer een waar feestmaal voorgeschoteld. Voor mij altijd, ik zeg het zo vaak, de zeer welkome brandstof voor het restant van de avond.
Een mooie feestavond met een openingsdans die weer prima vanuit twee plekken vast te leggen was en een dansende menigte waren de kers op de taart voor mij.
Voldaan en met een kapotte drone maakte ik even na 22:00 het korte ritje weer terug naar Best
