Storytelling Trouwfilm
Documentary Style Videograaf
Wanneer ik een kennismakingsgesprek heb voor een bruiloft of een newbornshoot, begin ik eigenlijk vrij snel over mijn stijl van filmen. Natuurlijk is het meestal zo dat de klant die tegenover me zit al lang gekeken heeft en mij juist daarop heeft uitgenodigd, maar ik licht het altijd wel graag even toe.
Documentary Style filmen is mijn stijl van vastleggen en editten. Puur, ongedwongen en zonder poespas. Op deze manier kan ik het verhaal vertellen dat het dichtst bij de waarheid komt. Sterker nog, het wijkt nergens af van de waarheid. Wat je ziet is hoe het was, dat is hoe ik het doe. Ik ben ook niet in de wieg gelegd voor de tegenhanger, dat is (vind ik) een vak apart. Cinematic Style is wat mij betreft deze tegenhanger. Ik kan ontzettend genieten van deze stijl, het is superknap om op die manier te filmen maar het ligt niet in mijn straatje. Het moet als koppel ook niet je stijl zijn als je met mij in zee gaat, daar ben ik altijd heel eerlijk in.
Beide stijlen vertellen een verhaal, waarbij in Cinematic (dat woord zegt het al) het doel vaak is om het filmisch vast te leggen. Daar komt meestal bij kijken dat het plaatje helemaal perfect moet zijn. De bewegingen, de locatie, het shot. Dit zal zeker niet altijd het geval zijn maar om het duidelijke verschil uit te leggen schets ik het nu zo. Bij Documentary Style draait het om het vastleggen vanaf het moment zoals het is. Als er plots een kind aan de bruid hangt, of het gaat even mis bij het aansnijden van de taart, dan zijn dat dingen die er nou eenmaal bij horen en voor mij juist de leukste momenten om vast te leggen. Voor mij is dit dé manier om het verhaal compleet, puur en ongedwongen te kunnen vertellen.
Natuurlijk ben ik blij als de locatie bij bijvoorbeeld het klaarmaken van de bruid en bruidegom op een prachtig landgoed is, met grote ramen waar de zon mooi naar binnenkomt. En waar de first look tegen een achtergrond is van bijvoorbeeld een groot meer waarin de ochtendzon nog schittert. Waarna er met een drone nog om het bruidspaar heen gevlogen wordt terwijl ze door een kus zorgen voor een gedeeltelijke zonsverduistering. Maar ik kan dezelfde emotie ook vangen op de slaapkamer, waar het licht net niet je van het is. Of het moment aan de deur waar de verf van het afdak er een beetje af is gebladderd. Waarna de kus vertederd bekeken wordt door de happy few die aanwezig mogen zijn en het tafereel aanschouwen vanaf de stoep. Want dát is gewoon wat het is, daar is niets gemaakt aan, niets aan geregiseerd, dat is hét echte verhaal.
Binnen beide stijlen heb je natuurlijk enorm veel verschillen. Als je mijn films bekijkt zie je dat ik heel veel gebruik maar van close-ups. En dan bij voorkeur niet de 'perfecte' variant, maar juist net er van af. Ik verlies het complete plaatje echt niet uit het oog, maar ik vind de emotie die uit ogen of gelaatstrekken spreken altijd erg mooi om vast te leggen. Ook de scherpte komt dan extra naar boven waardoor het er allemaal gelikt uit komt te zien.
Op deze manier benader ik eigenlijk elk project, tenzij de nadrukkelijke wens van de klant anders is. Wanneer het niet mijn stijl is en ik daarin niet de kwaliteit denk te kunnen leveren die elke klant verdiend, zal ik dat ook aangeven.
Door niet af te wijken van mijn stijl heb ik gemerkt dat mijn video's erg herkenbaar zijn. Als ik mijn bruiloftfilms leg naast de recent geschoten newborn films zie ik zelf ook echt de overeenkomsten in stijl, ik zie echt mijn vingeafdruk in die beelden. Hierdoor is het ook elke keer een feest om een project te kunnen doen, omdat je weet dat de klant de stijl wenst die ik lever. Ik zeg nooit nooit, maar mijn doel is om in deze stijl te blijven. Schoenmaker blijf bij je leest. En natuurlijk kan die schoen wel eens net even wat anders zijn dan het model dat je meestal draagt, het loopt toch het lekkerst als ze als gegoten zitten.
