Aan het begin van het trouwjaar maak ik altijd de planning wat betreft de second shooter. Is het nodig? Dat hangt van verschillende factoren af, maar vooral een inschatting hoe fysiek de bruiloft gaat zijn speelt daar een hele grote rol. In dit geval zou het de derde bruiloft op rij zijn. Een second shooter leek me een must.
Dit bruidspaar kwam bij me terecht via een andere bruiloft van dorpsgenoten. Het is altijd fijn om die thuiswedstrijden te spelen. Al is het maar het feit dat je best wel eens een hoop bekenden kan tegenkomen. Daarnaast geeft het meteen ook de mogelijkheid om jezelf te laten zien als dé keus voor een videograaf in je eigen dorp.
Bij de kennismaking was het eigenlijk al wel meteen duidelijk. Wij waren een match. Een enorm gezellig stel en een hele leuk beeldteam (waar ik zelf de fotograaf heb aangedragen). Als derde in het rijtje zou dit meer een geweldig toetje gaan worden, dan een slijtageslag.
De ochtend van de bruiloft begon bij de bruid. Daar was de sfeer ontspannen en de setting voor de Muha fantastisch. Een met glas omringde uitbouw waar het licht prachtig binnenviel tegen een natuur beklede achtergrond. De zon deed zijn werk en we konden niet stoppen met beelden schieten.
Het uitstapje naar de bruidegom leverde de eerste begroetingen op met bekenden en heel bekenden. Erg gezellig en gezien de gunstige weersomstandigheden besloten we het aankleden en klaarmaken van de bruidegom naar buiten te verplaatsen.
De first look werd een druk bezocht deel van de dag. Letterlijk de hele straat stond buiten en dat zorgde voor mooie secundaire plaatjes. Een oprit met genoeg ruimte voor zowel mijn second shooter als de fotograaf zorgde ervoor dat het vanuit beide kanten weer prachtig op beeld stond. Tijd voor de fotoshoot.
Onderweg naar Helmond, waar de fotoshoot plaats vond hadden we veel contact met een van de beste ceremoniemeesters die ik tot nu toe heb meegemaakt. Er was een spoorafsluiting waardoor we allemaal behoorlijk moesten omrijden. Maar gelukkig waren we nog redelijk op tijd om er een mooie shoot van te maken.
Voor zowel mij, de second shooter en de fotograaf was de trouwlocatie een bekende locatie. De fotograaf had er zelfs kunnen blijven slapen, want zij had de dag ervoor ook een bruiloft gehad op dezelfde plek. Maar wát is dit toch één van mijn favoriete locaties. Alles tot in de puntjes geregeld. Veel ruimte, uitmuntende crew verzorging en een mooie standaard setting.
De BABS van dienst was ook al een favorietje. Jeroen Smits brengt een ceremonie met een lach, een grote lach. Maar is ook serieus op de momenten dat het nodig is. Het werd met recht één van de beste ceremonies die ik me kan heugen. Met als hoogtepunt een brabantse miscommunucatie met betrekking tot het woordje "kwaad". Of kaat, zoals wij zeggen. Hilarisch.
Na de ceremonie werd er geborreld, gelachen, gegeten en na een wervelend optreden van Elvis (de mannen waren met het vrijgezellenfeest naar Vegas geweest) was het tijd voor het feest.
Wat betreft de feestzaal is het altijd even passen en meten voor het beeldteam in de kleinste zaal van het Hotel. Maar de dansvloer stond de hele avond ramvol. En met (ja alweer een favoriet) deze DJ is een volle dansvloer gegarandeerd. Het was eigenlijk een feestje om helemaal niet te verlaten. Maar de tol van drie volle dagen bruiloft werd zichtbaar. Het was even goed zo.
Moe, voldaan en terugkijkend op een geweldige dag reden we het korte stukje terug naar Best.
