23 juni 2023 zal ik voorlopig niet snel vergeten. Enerzijds is het een makkelijke datum natuurlijk, maar het was ook de meest populaire datum van dit trouwseizoen. Ik had deze zonder flauwekul wel vier keer kunnen volboeken. Maar er kan er natuurlijk maar eentje ‘de gelukkige’ zijn.
Die gelukkige, doortastende en vooral lieve mensen waren voor mij gelukkig ook de perfecte match. Ingrid en Kristian.
Ik ontmoette hen op de trouwbeurs in Den Bosch waar ik samen met fotograaf Romy een leuke en gelukkig ook productieve dag had. Romy werd te plekke geboekt, ik ook. Er was echter een klein probleem, voor deze datum was ik nog in onderhandeling over een kennismaking met een bruidspaar dat net wat eerder informatie had opgevraagd. Daar was echter nog wel twijfel over een aantal zaken.
Ik gaf aan dat ik wel eerlijk wilde blijven en dat ik na die kennismaking terug zou komen bij ze. Dat was gelukkig ok. Al lieten zij wel heel duidelijk merken dat zij er heel veel voor over hadden om mij bij de grote dag te hebben. En dat tekent deze lieve mensen. Zij wilde zich omringen met het leukste van het leukste, het beste van het beste. En ze gaven daar ook het beste van het beste voor terug. Ik kreeg al een beetje te horen wat de planning zou gaan zijn en met het enthousiasme waarmee dit werd verteld, was me snel duidelijk dat dit er eentje zou gaan zijn om nooit te vergeten.
Alsof het zo moest zijn, is uiteindelijk niet echt doorgepakt met betrekking tot een kennismaking en pakte Ingrid en Kristian wel door, waardoor ik op een woensdagochtend ineens in het pittoreske Terheijden rondreed. We hebben daar een lang en supergezellig gesprek gehad. Ik wist af en toe echt niet wat ik hoorde, maar ik werd er wel nog enthousiaster van. Wat een dag zou dit wel niet worden.
Onderweg terug belde ik nog even met fotograaf Romy om mijn enthousiasme te delen en thuis was ik nog weinig van dat gevoel verloren. We besloten dan ook vrijwel meteen dat Kim mee zou gaan als second shooter.
Naarmate de datum dichterbij kwam kon ik haast niet wachten op het detailgesprek. Natuurlijk is het fijn om uiteindelijk precies te weten hoe laat je waar verwacht wordt en wat de indeling van de dag uiteindelijk is geworden. Maar ook om gewoon nog even gezellig bij te kletsen met dit koppel.
En zo was ik wéér een woensdagochtend in dat prachtige huis, achter die molen in Terheijden. Waar papa aan het schilderen was (voor de grote dag ja) en we samen lekker aan de worstenbroodjes zaten bij te kletsen alsof ik daar al jaren kwam. Bizar gevoel.
We bespraken de details, ik werd er alleen maar vrolijker van. Ja, het was vroeg. En ja, het zou heel erg laat worden. Maar het maakte me allemaal niets uit. Ik zou met een topteam zijn waardoor dit prima vol te houden was. Dat het uiteindelijk een negentien urige werkdag zou gaan blijken, tja. Daar merk ik nu niks meer van zullen we maar zeggen.
Op de grote dag vertrok ik met Kim om 06:00 vanuit Best naar Terheijden. Onderweg met Romy contact gezocht en ook zij was al onderweg. Even voor zevenen kwamen we aan op de thuislocatie. Hier zou zich ook tachtig procent van de de dag gaan afspelen. We maakte alleen een klein uitstapje naar de kerk voor de ceremonie.
Binnen aangekomen waren er al heel wat mensen in de weer. De catering (die de hele dag verzorgd was) liep al rond. Ouders, broers, kinderen, aanhang. Het was al een dolle boel. Hartelijk werden we ontvangen door Kristian, die natuurlijk minder werk nodig had dan Ingrid was de relaxtheid zelve en had nog tijd voor koffie. Ik sprak met Kim af wie wat zou gaan doen want er waren ook nog 4 prachtige kinderen in het spel die ook allemaal een voorbereiding hadden.
Gelukkig hadden wij daar genoeg tijd voor en uiteindelijk hadden we iedereen op de gevoelige plaat vastgelegd qua voorbereiding.
Tijd voor Kristian om zich klaar te maken. Dat hij daarna wat ongeduldig op Ingrid wachtte werd voor mij verklaard door de speeches die hem omschreven in de middag. Ik vond het prachtig. Het duurde ook allemaal wat langer maar dat was ook omdat het allemaal in zo’n ongedwongen, heerlijke sfeer ging dat iedereen een beetje de tijd uit het oog verloor.
De first look bij de trap was een momentje voor hen samen, waar wij als team dan toch maar mooi bij aanwezig mogen zijn. Daarna was het tijd voor alle andere gasten om het bruidspaar voor het eerst te zien. Dit zou een momentje worden, en dit wérd het ook. Precies zoals ze het zelf voor zich zagen.
Ik zal nu vast zeggen dat we de hele dag verzorgd zijn door catering aan huis dan hoef ik dat niet in elk dagdeel te noemen. Ook voordat we vertrokken naar het kerkje voor de ceremonie ontbrak het ons aan niets.
De ceremonie vond plaats in een prachtig kerkje in het centrum waarbij wij als beeldteam heel erg veel ruimte hadden om ons te verplaatsen. Dat kerkje moesten de gasten bereiken door een kleine tien minuten binnendoor naar het centrum te lopen. Ik stuurde Kim mee, omdat ik zelf nog wat tijd nodig had om audio/video op te stellen in het kerkje. Achteraf was dit natuurlijk best een pittig loopje met apparatuur voor Kim. Maar de beelden maakte alles goed.
Enigszins overhit voegde ze zicht bij ons en maakte we ons klaar voor de ceremonie. Een zeer welbespraakte BABS met humor en een serieuze noot leidde deze fantastisch. Er werden prachtige geloftes uitgesproken en ook de kinderen deden een woordje.
We vertrokken weer terug naar de thuislocatie (Kim dit keer mee in de auto) en daar wachtte ons een middagprogramma waarbij we veel konden chillen, maar ook geweldige speeches kregen voorgeschoteld. Na het diner was het tijd voor het slotstuk van de avond. Misschien wel het allerbelangrijkste deel voor het bruidspaar zelf. Er was in iedere geval ontzettend veel energie gestoken in het feest. We kregen een opening zoals ik nog nooit had gezien. Met een levensgrote Kristian en Ingrid verdeeld over 3 led - schermen achter de DJ booth. Rookmachines uit het plafond, lasers, confettikannonen. Het was er allemaal.
Het feest bouwde op naar een ultieme climax, waarbij het leek alsof je gewoon in een tent ergens op Decibel of Defcon stond. Het was ontzettend vet.
Om middernacht werden we nog getrakteerd op een vuurwerkshow, die ik met mijn drone heb vastgelegd en dat was episch.
Wij realiseerde ons op dat moment hoe lang wij al op onze benen stonden, namen nog even pauze om ook het laatste deel van het feest nog vast te leggen.
In de auto waren we te moe om nog tegen elkaar te praten, maar in de dagen daarna hebben wij het nog vaak gehad over deze ongelooflijk vette bruiloft. Waar het de gasten (en ons) aan niets ontbrak en waar alles uit de kast werd gehaald om de aanwezige een dag te geven om nooit meer te vergeten.
