Het was 21 Oktober 2021. Op een pensioenborrel ontmoette ik de zoon en schoondochter van de pensionaris. Ik wist dat zij gingen trouwen en er was al eens gekscherend door de betreffende collega gezegd dat ik dan de bruiloft maar moest filmen. Ik greep de gelegenheid natuurlijk aan om even te netwerken met dit mooie stel, dat toevallig ook nog in mijn eigen woonplaats woont. Een klik was dus niet heel lastig en al snel kreeg ik het gevoel dat ze serieus nadachten om een videograaf op de bruiloft te boeken. In Januari 2022 hadden we een heel gezellig kennismakingsgesprek en werd mijn toch al van nature hoog enthousiasme gehalte alleen maar gesterkt. De hele dag zou plaats gaan vinden op een voor mij nog onbekende, maar zo hoorde ik, prachtige locatie.
Niets was minder waar. Toen ik een paar weken voor de grote dag eens een kijkje ging nemen werd ik meteen gegrepen door de sfeer en mogelijkheden die ik daar aantrof. Wanneer het weer een beetje mee zou werken, zou dit wel eens met stip in mijn top 3 terecht kunnen komen. Maar daar is natuurlijk meer voor nodig dan alleen een mooie locatie. Die kans werd snel alleen maar groter nadat ik voor een tweede keer met het koppel ging zitten en het weer een gezellige avond werd. De details werden duidelijker, er was al wat meer duidelijk qua weersvoorspelling en de klik met de fotograaf (@defotomeneer) gaf het laatste zetje. Dit zou een topdag gaan worden.
28 Mei 2022. Waar ik geregeld de avond voor een bruiloft onrustig slaap, maal in mijn hoofd en 3 wekkers zet, ging ik hier érg relaxed in. De dagplanning was relaxed en het draaiboek gaf heel veel speelruimte. Op mijn gemakje stapte ik tegen 08:00 in de auto, onderweg naar een wijkje verder Best in. Ik werd binnengelaten door een jongedame in een kimono. Binnen trof ik nog 2 dames en de bruid aan, tevens in kimono. Dat was blijkbaar een soort dingetje en tekende de relaxte sfeer die er hing. Koetjes, kalfjes, alles kwam voorbij. Totaal geen spraken van gespannenheid, of erger, stress. Een totaalplaatje van serene rust dat ik uiteraard gretig vastlegde met mijn camera’s. Samen met de fotograaf legde ik elk detail weer vast en er werd veel gelachen. Tijd om naar de bruidegom te vertrekken. Deze was al op locatie samen met zijn getuigen en ouders.
Daar aangekomen zag ik voor het eerst de compleet aangeklede locatie, inclusief de tentjes die al opgezet waren door de gasten die na het feest op het veld zouden overnachten. Op de toch nog vroege ochtend gaf het een sprookjesachtig beeld. Deze locatie was zó mooi, niet normaal. Ik overtuigde de eigenaren nog even (ten overvloede) dat ze goud in handen hadden om daarna de voorbereidingen en het aankleden van de bruidegom vast te leggen. Als altijd stond dat er zo op, en ik merkte meteen de sterke band op tussen de getuigen en de bruidegom. Dat zou nog wel eens een dingetje kunnen zijn om in de gaten te gaan houden die dag.
Terug bij de bruid was het tijd om de jurk in te gaan. Een mooie ruime slaapkamer met veel lichtinval vormde het toneel. Ik had mijn gewenste ‘uit het raam kijk’ moment en uiteraard de standaard jurk/sieraden beelden er vrij snel opstaan. De zon, die de hele ochtend al aanwezig was werkte bij het ophalen ook lekker mee en de volgende videograaf vink was een feit. We konden vertrekken naar de locatie voor de fotoshoot. Een voor mij al bekende locatie aan de rand van Son en Breugel lag er weer prachtig bij en in de ontspannen sfeer die de hele dag al tekende, maakte ik een aantal van de mooiste beelden die ik ooit geschoten heb. Na wat hilariteit dankzij een vasthangende drone, en de daarbij behorende acrobatische capriolen om hem weer uit de boom te krijgen, was het tijd voor het volgende hoogtepunt van de dag. De lunch. En dan bedoel ik niet qua beelden, maar echt de lunch an sich. Tijdens de gesprekken was dit al vaak voorbij gekomen en ook op whatsapp ging het vaak over dit specifieke onderdeel van de dag. Broodje Speelakker. Misschien meer door de nostalgie van dit broodje dan dat het écht geweldig lekker was (wat het ook gewoon was), maar het smaakte voortreffelijk. Brandstof voor de rest van de dag.
Ruim op tijd kwamen we op de locatie waar het overige deel zou plaats vinden. Deze locatie (Buitengoed de Bollen in Oirschot) kwam nog meer tot leven toen het gevuld werd met gasten. De zon bleef zich flink laten zien en iedereen maakte zich langzaam klaar voor de ceremonie. Door de ruimte die ik had kon ik 3 camera’s opstellen waardoor ik echt elk detail heb kunnen vastleggen. Onder een boom, omgeven met groen gaf het bruidspaar elkaar het ja-woord kon er genoten worden van de borrel. Veel gekeuvel, veel gelach en pure ontspanning. Zo kan ik het sfeertje het beste omschrijven. Ik kon niet stoppen met vastleggen.
Richting en tijdens en na het avondeten werd er veel gespeecht. Met de laatste speech vlak voor het feest, waar ik nog wat beelden zou schieten. Daar tussenin werd er ook nog heerlijk van het toetje gesnoept, dat bestond uit verschillende taarten die 11 gasten op verzoek van het bruidspaar in elkaar geflanst hadden. Als een soort Heel Holland Bakt aflevering stonden deze uitgestald op een tafel waarbij duidelijk was wie welke taart gemaakt had. Zonder jurering genoot iedereen zichtbaar van deze verrassende traktatie en werd een extra bodem gelegd voor het feest.
Het was al redelijk laat om aan een feest te beginnen en ik weet nog dat ik de fotograaf even aankeek of we hier wel op tijd onze beelden zouden kunnen schieten. Maar nadat de, duidelijk ervaren, DJ na de (prachtige) openingsdans zijn plaatjes begon te draaien keek ik de fotograaf nogmaals aan. We hadden allebei dezelfde blik. Niet normaal. Vanaf minuut 1 ging het helemaal los en was het bijna jammer dat we nog maar een half uurtje aanwezig zouden zijn.
Maar na een lange dag, was het ook gewoon genoeg. Ik verliet het feestgedruis en stapte nog nagenietend in de auto voor een terugrit van slechts 8 minuten. Voldaan kroop ik mijn bed in om voor deze éne keer wél de wekker te zetten. Ik had afgesproken dat ik het ontbijt ook nog vast zou leggen.
Om 9:15 was ik de volgende dag weer aanwezig en precies op tijd om de brakke mensen uit hun tentjes te zien komen. In mijn hoofd zat al precies hoe ik dat zou gaan verwerken in de eindfilm. Dat blijft nog even een verrassing. Maar de gezichten en lichaamstaal van de gasten die overnacht hadden, verraadde een zeer geslaagd feestje met veel drank, dansen en lol. Ik zag gare, brakke en genietende mensen die zich tegoed deden aan een ontbijtje. Op de vader van de bruidegom na, die had die ochtend (!) alweer 6 km wandelen cq hardlopen erop zitten. En als je dat nog op kan brengen na zo’n dag, dan weet je dat het een relaxte, ontspannen en geweldig dag is geweest.
En dat was het ook. Met stip, in mijn top 3. En heel misschien zelfs wel op 1.
