Na een erg gezellig kennismakingsgesprek begin juli moest ik nog even geduld hebben omdat het bruidspaar nog een andere videograaf zou gaan spreken. In het bevestigende berichtje bleek dat de keus na ons gesprek eigenlijk al zo goed als gemaakt was, een mooi compliment.
De bruidegom was zelf ook erg enthousiast bezig met videobewerking, dat is natuurlijk altijd wel een beetje tricky omdat je weet dat er dan extra kritisch (in de goede zin van het woord) zal worden gekeken naar je werk. Maar ik zie dat eerder als een uitdaging dan een last. Er werd mij bij het detailgesprek dan ook trots een gave intro getoond voor de aanvang van de feestavond. Puik werk.
Voor de bruiloft was er geregeld contact waardoor ik wist dat deze dag tot in de puntjes verzorgd zou zijn. Qua locatie en overige trouwleveranciers had ik er ook een erg goed gevoel bij. Het was voor mij overigens pas de tweede keer dat ik met een mannelijke fotograaf zou gaan werken. Dat is altijd even wennen, want dat is op de een of andere manier toch wat anders werken dan met een vrouwelijke fotograaf. Ik weet niet precies waar hem dat in zit, maar het is echt zo.
Dat ik daar echt even aan moest wennen bleek op de ochtend van de bruiloft al. De (zeer ervaren) fotograaf trok een beetje zijn eigen plan en het was aan mij om dat in de kiem te smoren, zonder dat het bruidspaar daar iets van zou merken. Achteraf bleek dat laatste niet helemaal gelukt, maar we hebben daar alleen maar om kunnen lachen achteraf.
Gedurende de dag lukt het overigens vrij snel om toch als beeldteam te werken en heb ik erg met hem gelachen en van gedachten gewisseld.
Tijdens het aankleden van zowel de bruid als bruidegom kon ik lekker mijn gewenste beelden draaien en was de sfeer lekker ontspannen. Met de plan-achtergrond van de bruid kon het draaiboek dan ook lekker gevolgd worden en was de enige onzekere factor eigenlijk het weer. Zoals zo vaak in de eerste helft van dit trouwseizoen was het niet zeker of we het droog zouden houden. Sterker nog, de fotoshoot begon buiten, in de bossen naast de trouwlocatie. De buienradar gaf aan dat dat nog nét kon en dat bleek ook. Want toen het bruidspaar vertrok voor de fotoshoot op de binnenlocatie, kwam hem met bakken uit de lucht. Ik had toen al in overleg met het bruidspaar besloten om die binnenlocatie te skippen, aangezien de tijd wat krap was richting de ceremonie voor mijn voorbereidingen audio/video technisch.
Terwijl ik bekeek waar ik de camera's de audio zou gaan plaatsen werd er om me heen druk afgedekt, weggehaald geföhnd en weer opgebouwd. Net op tijd voor de aankomst van de daggasten was alles droog en viel er uit de lucht ook niets meer.
Ik gaf een hand aan de voor mij bekende BABS van dienst (Pim Cakebabs) en we babbelde wat over het weer, functioneel dan, want het leek godzijdank droog te blijven.
Vlak voor de geloftes in de (wederom) leuke ceremonie vielen de eerste paar druppels. Weerman (naast BABS) Pim verkondigde nog dat dit nooit veel zou kunnen zijn want zijn buienradar gaf niets aan. Nou, leer mij dit trouwseizoen die buienradar kennen... dat was dus allesbehalve betrouwbaar. Nog geen minuut later barstte er een flinke stortbui los en we besloten de ceremonie even te onderbreken. Voor mij was dit voor het eerst, maar gelukkig kon bijna iedereen er om lachen. Ook, en vooral, het bruidspaar. Je hebt het toch niet in de hand.
Na een korte onderbreking vervolgde we de ceremonie met mooie geloftes, een mooie rol voor de kinderen en een prachtig ja-woord. Tijd voor taart en groepsfoto's.
We schoten nog wat extra beelden met de trouwauto, omdat het nu droog was en we de tijd hadden.
Tijdens het diner volgde een (voor ons) hilarisch optreden van de vader van de bruidegom. Die daar duidelijk wat ongemakkelijk over was, wat voor mij dan weer erg leuk is en ik legde dat gretig vast.
De feestavond brak aan in de feestzaal die ik stiekem al even was gaan bekijken. Een erg gave zaal met veel mogelijkheden en alle ingredienten om er een topfeest van te maken. Dat werd het. Na de opening waar de bruidegom hard aan gewerkt had en die echt lekker viel bij het publiek werd er nog doorgefeest tot in de hele late uurtjes. Die maakte ik niet mee, ik vertrok voldaan rond half elf richting huis. De drukke meimaand zat er op. Beentjes omhoog.
