Laura en Pieter
Een onderwerp dat altijd ter sprake komt in een eerste gesprek is het gemis van dierbare op de grote dag. Helaas is dit vaak het geval en dat is voor mij altijd heel belangrijk om te weten. In dit geval was dat de moeder van de bruid, die helaas een jaar voor de bruiloft was overleden. Dit was ook de reden dat het bruidspaar deze bruiloft persé door wilde zetten in corona tijd. Zij waren van mening dat je niets moet uitstellen omdat je moet leven met de dag. Dat de datum van de grote dag precies viel in het venster dat alles (of in ieder geval veel) weer mocht, was extra mooi.
Wat me bij was gebleven van de kennismaking, buiten dat het tot in de puntjes was voorbereid, was de locatie van het grootste deel van de dag. De ceremonie en het feest zou plaatsvinden op hun eigen boerderij. Een prachtig grote locatie waar ik al heel veel mooie plaatjes voor me zag.
De bruid maakte zich klaar in het ouderlijk huis in Eindhoven. Daar werden ook de kinderen aangekleed en klaargemaakt. Dat maakt het voor mij altijd extra leuk om te filmen. Zij zijn niet zenuwachtig of gestresst, maar hebben vaak wel degelijk door dat er iets bijzonders staat te gebeuren.
Bij het ophalen van de bruid, geheel in stijl met een tractor, begonnen de eerste druppels te vallen. Het deed niets af aan het moment dat onder elke weersomstandigheid prachtig en emotioneel is. Nadat het gezin weer was herenigd vertrokken we voor de fotoshoot naar de Vlindertuin. Het was natuurlijk een walhalla voor mij als videograaf, de vlucht van de vlinders door bijna elk beeld. Waarbij ik continue probeerde dit goed te timen. De bruid had wat met vlinders en dat was ook de reden dat we hier waren. Dat haar moeder er niet bij was maakte deze dag triest, maar bijzonder tegelijk. We voelden aan alles (zelfs ik, hoe nuchter ik ook ben) dat ze er wél bij was. Op het moment dat ik mijn camera instelde voor een slowmotion beeld zag ik een grote blauwe vlinder op het hart van de bruid zitten. Ik stelde scherp, gokte op een moment en vroeg het bruidspaar te kussen. Op het moment dat ze dat deden, vertrok de vlinder van de borst van de bruid en vloog met een boog langs het kussende bruidspaar. Al die tijd bleef hij binnen het frame van de camera. Wat een geweldig shot! Dit kon geen toeval zijn, ze was erbij!
Met die beelden continue in gedachten vertrok ik vanuit de locatie van de fotoshoot naar de boerderij van het bruidspaar waar een stal was omgetoverd tot een fantastische ceremonie en feestlocatie. Ik werd heerlijk verwend met uitmuntende catering en kon alvast wat beelden doorlopen. Ik draaide met het beeld van de vlinder een korte teaser in elkaar en heb deze samen met het bruidspaar ter plekke nog bekeken. Na het diner druppelde de eerste gasten binnen. Het was duidelijk te merken dat iedereen weer toe was aan een feestje en het ging werkelijk vanaf het allereerste moment helemaal los. Tot in de late uurtjes werd er gedronken, gefeest en gedanst.
Onderweg terug in de auto, rijdend door kleine onverlichte tussenwegen nam ik in mijn hoofd de dag nog eens door. Er was zoveel om op terug te kijken. Maar mij zal me van deze bruiloft één ding voor altijd bij blijven. Die vlinder, dat moment, daar speelde hogere machten mee.
