29.07.2022 Nicole en John
Eind 2021, vlak voor Kerst, had ik al het kennismakingsgesprek met Nicole en John. De bruiloft zou plaats gaan vinden een dag voor mijn vakantie, maar door het contact merkte ik al snel dat ik deze heel graag wilde doen. Een superleuk stel met twee leuke kinderen in de leeftijd van mijn eigen draakjes (toen ik zelf trouwde). Het kennismakingsgesprek bevestigde dit gevoel alleen maar want we hebben een kleine twee uur zitten kletsen over van alles en nog wat, maar vooral over de dag zelf natuurlijk. Het zou een dag worden met wat logistieke uitdagingen, maar we besloten ervoor te gaan.
Vaak weet ik uit mijn hoofd nog precies wat we besproken hebben bij het eerste gesprek als ik onderweg ben voor het detailgesprek (dat ik een week van te voren altijd nog graag plan om het draaiboek door te nemen). Ik merk echter dit jaar, gezien de drukte, dat ik toch vaak even de notities erbij moet pakken. Maar daarvan was bij dit stel geen sprake. Het stond me nog goed bij en ik keek er zelfs naar uit om weer even bij te kletsen en de kinderen te ontmoeten (dat wilde het bruidspaar graag).
Ik zou voor deze dag een second shooter hebben die voor het eerst mee zou gaan, bij wijze van test, om te kijken hoe me dat bevalt. Tijdens het detailgesprek kwamen we op een punt waar ik bij het eerste gesprek ook al even mee zat. Namelijk dat afstand tussen de bruidegom en bruid te ver was om beide vast te kunnen leggen. Ik vond het nogal een risico om de second shooter naar de bruidegom te sturen en ook logistiek zou dat een uitdaging zijn. Gelukkig kwam de bruid zelf met een goede optie. Een paar weken daarvoor had zij namelijk de beelden gezien die mijn vrouw had geschoten toen ze samen met mijn een bruiloft vastlegde. Een groot compliment voor haar natuurlijk dat ze geoppert werd door de bruid, en ter plekke facetimede we even. De voorwaarde van mijn vrouw was duidelijk, ik wil wel bij de bruid want dan kan ik de jurk zien. Een vrouwendingetje denk ik, maar ik stemde uiteraard toe. Het ‘probleem’ was opgelost.
Na wat logistiek en oppastechnisch gegoochel was alles in kannen en kruiken. Een dag voordat we zelf op vakantie zouden gaan, nog lekker deze bruiloft doen. Ik had er zin in! We vertrokken apart naar onze locaties en nadat ik bij de bruidegom alles vastlegde (inclusief een ongelukje met de garderobe) vertrok ik naar de locatie van de bruid. Op beide locaties heerste veel rust, en was de sfeer relaxed. Dit bleef zo tot het moment dat de first look wel heel dichtbij kwam. Even werd het de bruid teveel en ook dat hoort erbij. Ik legde het vast. In de film komt dit moment prachtig naar voren. Het vertelt écht het verhaal en dat doe ik het liefste.
Als eerste was het de beurt aan de kinderen, die elkaar ook nog niet gezien hadden. De First Time voor zo’n First Look voor mij en de fotograaf, maar wat een gaaf moment was dat. Een super idee van de bruid dat op beeld super overkomt. Twee pareltjes van kinderen die zich (gedurende de hele dag) geweldig gedroegen. Punt weer voor het bruidspaar die bij iedere ‘dienstverlener’ van de dag de kinderen nauw betrokken hadden waardoor het voor hen ook veel minder spannend was allemaal.
In een vrachtwagen (jazeker) vertrokken we naar de locatie voor de fotoshoot. Ergens waar het achteraf eigenlijk helemaal niet mocht, maar gelukkig werd dat pas tegen het einde van de shoot duidelijk (en een beetje geirriteerd gemeld door de eigenaren). Kan gebeuren.
Vanuit de fotoshoot richting de eindlocatie voor de ceremonie, diner en feest belandde ik op tussenweggetjes achter een trekker. Met de boerenprotesten in mijn achterhoofd hoopte ik dat hij ergens gewoon af zou slaan zodat ik door kon. Dat gebeurde maar ik verloor wat kostbare tijd. Mijn horloge gaf aan dat ik straks op locatie nog maar een kleine tien minuten zou hebben om alles klaar te zetten. Daar aangekomen werd me als snel duidelijk dat dat allemaal niet zo’n ramp was. Een half uurtje later met de ceremonie starten was geen prombleem. Niet voor de locatie en niet voor de BABS.
De gasten namen plaats in het kleine en zeer knusse prieeel. Hierdoor heb ik veel rondom moeten filmen, maar dat maakte het plaatje eigenlijk ook wel weer mooi. De BABS vertaalde de gedachten en karakters van het bruidspaar en hun gezin op een zeer humorvolle en gezellige manier. Precies zoals je het eigenlijk zou verwachten bij dit koppel.
Daarna was het tijd voor borrel, diner en feest. Alles ongedwongen en in een heerlijke sfeer. Ik bewoog me tussen de gasten en legde alle spontane momenten vast. Een probeerseltje met de fotograaf (liggend onder een bruid omhoog gooiende menigte) zorgde voor hilariteit bij de overige gasten. We voelde ons helemaal thuis. Na heerlijk gegeten te hebben startte we lekker vroeg met het feest. Dit vond binnen plaats vanwege de vergunning en eigenlijk was het een beetje te lekker weer hiervoor. Na een tijdje begrepen de meeste gasten toch wel dat het gezellig was als men binnen zou gaan staan en barstte het feest los. Maar niet voordat we (de fotograaf en ik) met het bruidspaar nog even een korte Golden Hour Shoot meepakten. Fantastische beelden en voor mij een first. De tweede first van die dag dus.
Tijdens het feest werd ik geregeld aan mijn shirt getrokken door het zoontje om een trucje op de trampoline te filmen, of zag ik weer een superschattig moment met het dochtertje. De kinderen hielden het verrassend lang vol maar uiteindlijk zijn ze toch vertrokken waardoor het bruidspaar nog even helemaal los kon (niet dat ze dat niet deden daarvoor, maar toch). Een afsluiting op de schouders en met zeer welkome worstenbroodjes sloot voor mij de dag perfect af. Ik had eindelijk vakantie, maar het voelde eigenlijk de hele dag al zo.
